Ik heb veel AHA- en leermomenten meegemaakt die dag, maar ook veel geleerd.
Voor nu wil ik het hebben over zo'n Aha- en Leermoment, namelijk met de opmerking die door Karla Ingolio werd gemaakt "Age equals Appearance and Attitude" wat letterlijk betekend "Leeftijd staat gelijk aan uiterlijk en houding"
Om dit te vertalen naar mij persoonlijk als voorbeeld:
Toen ik net kwam te zitten met mijn rugklachten (november 2007) -
torsoscoliotische dwangstand, 1 versleten tussenwervelschijf en 2 slijtende wervels - toen liep ik met giga veel pijn rond, zo erg dat André mij bijna overal bij moest helpen. Met opstaan vanuit bed, met lopen, omhoog en omlaag lopen op de trap, mij aankleden, mijzelf wassen, naar het toilet gaan en erop gaan zitten en er ook vanaf te komen, etc. Het enigste waar hij nog niet bij hoefde te helpen was eten, drinken, slapen, wakker worden, ademen en mijn behoefte doen op het toilet. Ik voelde mij door de pijn giga oud terwijl ik op dat moment pas 37 jaar was. Ik had overal pijn en had zo goed als overal dus hulp bij nodig die eerste paar weken. Ik moest leren leven met de pijn en als ik iets ergs vindt is het constante pijn ervaren.
Ik voelde mij door de pijn zielig en oud en ik gedroeg mij daar ook naar, de lichaamshouding die ik had was ook van een oud vrouwtje.... je weet wel gebogen, erg steunend op een ander, moeizaam bewegend en ga zo maar door. Mijn houding naar anderen was ook totaal anders geworden. Waar ik eerst anderen voor liet gaan op mijzelf eiste ik nu die voorrangspositie op bij anderen, ook bij vreemden en oudere mensen die met bijv. een rollator of een wandelstok liepen. Ik eiste dezelfde behandeling van verkopers en bedienend personeel in restaurants en snackbars die zij ook aan oudere mensen gaven, veel geduld en veel uitleg, terwijl ikzelf door de pijn heel weinig geduld had met andere mensen en weinig uitleg gaf.
Pas na jaren van bezoeken aan de pijnpoli voor behandelingen tegen de pijn - waarbij alleen de eerste testinjectie echt effect had -, fysiotherapie, dagelijkse oefeningen doen - die ik nu nog steeds doe -met daarnaast medicatie tegen de pijn en goede kwaliteit voeding ben ik nu zo ver gekomen dat ik anderen voor kan laten gaan en het gevoel heb weer jong te zijn ipv oud en krakkemikkig. Ik weet nu wat ik aankan, wat ik kan en vooral waar ik naar toe wil, en hoewel dat einde van dat pad verder weg ligt dan ik eigenlijk zou willen, weet ik wel dat het hebben van dromen en doelen in je leven, je leven niet moeilijker maakt - hoewel sommigen van ons dat wel denken en geloven - maar juist gemakkelijker en beter maakt.